Ҳар бир банданинг қалбида, ёши катта бўлсин, ёш бўлсин, ҳаётда бир маротаба бўлса ҳам, ҳожи бўлиш орзуси яшайди. Бу — бошқа мақом ва унвонлардан фарқли ўлароқ, Аллоҳ таоло томонидан эҳсон этилган шарафдир. Ҳожи бўлиш — фақатгина Мадина ва Макка зиёрати эмас, балки Аллоҳнинг меҳмони бўлиш ва буни ҳаёт давомида амалда кўрсатиш масъулияти ҳамдир.

Ҳожилик — Аллоҳ меҳмонхонасига чақириқ

Қуръони Каримда Аллоҳ таоло марҳамат қилади: «Аллоҳ учун ҳаж ва умрани тўла адо қилинглар» (Бақара сураси, 196-оят)

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар: “Ҳаж қилган ва Умра қилганлар — Аллоҳнинг меҳмонларидир. Агар дуо қилсалар, Аллоҳ ижобат қилади. Агар мағфират сўрасалар, Аллоҳ мағфират этади.” (Ибн Можа, Ҳаж: 2883)

Бу ҳадислардан англашиладики, ҳожи бўлиш — танафус ёки ўзини кўрсатиш учун эмас, балки тақво ва Аллоҳга яқинлик учун қилинган саъй-ҳаракатдир.

Ҳожиликнинг мақоми

“Ҳожи” сўзи нафақат сафар ва ибодат натижасида олинадиган унвон, балки инсоннинг ўзини ўзгартирганини ифода этувчи белгидир. Чунки Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Қабул қилинган ҳажнинг мукофоти — жаннатдир”, — деганлар. (Бухорий ва Муслим ривояти)

Бу ҳадисдан англашиладики, ҳақиқий хожилик инсонни гуноҳлардан тозалайди, уни янги ҳаётга бошлайди.

Ҳожиликни асраш — доимий ибодатдир

Ҳаждан қайтган инсонга юртдошларимиз “Ҳожи бўлиб келибсиз”, деб табрик айтадилар. Бу сўзнинг ортида катта масъулият ва умид ётади. Ҳожи киши:

• Тилда ҳақсўз,

• Қўлда пок,

• Юракда Аллоҳни тан олувчи,

• Жамиятда ўрнак бўлиши лозим.

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ҳақиқий муҳожир — Аллоҳ таъқиқлаган нарсаларни тарк этгувчидир,” — дедилар (Бухорий ва Муслим)

Демак, ҳақиқий ҳожи ҳам — ҳаждан кейин гуноҳларни тарк этиб, Аллоҳ розилиги учун яшовчи инсондир.

Замонавий ҳожиларнинг масъулияти

Афсуски, баъзи кишилар ҳожиликдан қайтгач:

• Исрофга йўл қўяди,

• Нафсга берилиб кетади,

• Ҳожиликни риё учун фойдаланади.

Бу эса ҳожилик мақомининг руҳини бузади. Чунки Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Ким риё учун амал қилса, Аллоҳ уни одамларга намоён қилади (ҳақиқатини очиб қўяди).” (Муслим, Зуҳд: 2986)

Шунинг учун ҳожи киши — ўзини тузатиши ва кишилар орасида Аллоҳнинг вакилидай юришиши лозим.

Ҳожи — эл учун нур

Қишлоқда, маҳаллада, оилада хожи киши — нур бўлиши керак. Одамлар ундан:

• Илм,

• Адаб,

• Сабр ва хушмуомалаликни кўришлари даркор.

Уламолар айтганлар: “Ҳожилик Аллоҳнинг меҳмонхонасига кириш, уни сақлаш эса бутун умрлик фазилатдир.”

Ҳожилик — фақатгина Мино, Арофот, Каъба зиёрати эмас. Ҳожилик — Аллоҳга берган ваъдани адо этишдир. Уни асраш, уни шараф билан кўтариш, унга хиёнат қилмаслик — ҳар бир хожининг бурчидир.

Шунинг учун ҳар бир ҳожи:

— Забардаст тақводор,

— Инсонлар орасида раҳимли,

— Жамиятда эса улуғ ва ибратли инсон бўлиши керак.

Манбалар асосида тайёрланди

Абдулҳаким Сўпиев,

Янги Наманган тумани “Саид Собитхон” жоме 
масжиди имом-хатиби