Истиқлол — неъмат ва масъулиятдир. Аллоҳ таоло инсониятни озод ирода билан яратди. Бу ирода орқали инсон яхшилик ва ёмонлик ўртасида танлов қилади. Бир миллат учун энг улуғ неъматлардан бири — бу истиқлол, яъни ўз тақдирига эгалик қилиш, озод яшаш ва тараққиёт йўлида эркин қарор қабул қилиш имкониятидир.

Ислом таълимотида ҳам истиқлол — фақат сиёсий эмас, балки маънавий, иқтисодий ва ахлоқий озодликни англатади. Шу сабабдан истиқлол — нафақат тарихий ғалаба, балки Аллоҳ томонидан берилган синов ва имкониятдир.

1. Исломда озодлик ва мустақиллик ғояси: 

Қуръони Каримда Аллоҳ таоло шундай марҳамат қилади: “Албатта, Биз Одам боласини (азиз) қилиб қўйдик...” (Исро сураси, 70-оят)

Инсоннинг қадр-қиммати унинг озодлиги, ақли ва эътиқоди билан улўғланади. Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам Маккада мусулмонлар таъқиб ва уриштларга учраганида, уларни янглишликка эмас, сабр ва ҳакиқий озодликка даъват қилдилар. Улар учун истиқлол — фақат сиёсий эмас, иймон озодлиги, сўз ва эътиқод эркинлиги эди.

Исломда ҳақиқий мустақиллик — нафсга, шайтонга ва зулмга қаршилик қилиш билан келади.

2. Истиқлол — шукр ва масъулият асосида сақланади. 

Истиқлол ўз-ўзидан сақланиб қолмайди. Бу неъматни асраш учун миллат ва ҳар бир фуқаро масъул. Аллоҳ таоло шундай марҳамат қилади: “Агар шукр қилсангиз, албатта, зиёда қиламан. Агар инкор қилсангиз, азобим қаттиқдир.” (Иброҳим сураси, 7-оят)

Шукр фақат тилда эмас — амалий шукр: меҳнат қилиш, тинчликни сақлаш, адолатни ўрнатиш, жамиятда ислоҳотлар қилиш ва илм орқали тараққиётга хизмат қилишдир.

Ҳар бир киши ўз ўрнида Ватанга фидойи бўлиб хизмат қилса, истиқлол мевалари янада бойийди. Устозлар, уламолар, имом-хатиблар, тадбиркорлар ва ёшлар — барчаси Ватан тараққиёти учун масъулдир.

3. Истиқлол меваси — тинчлик, маърифат ва тараққиёт. 

Истиқлол берган энг улуғ неъматлар — тинчлик ва эркинликдир. Ҳадисда келади:

  “Икки неъмат борки, инсонлар уни қадрини билмайдилар: соғлиқ ва бўш вақт (тинчлик).” (Имом Бухорий ривояти)

Шунингдек, истиқлол мусулмонларга ўз динини эркин ўрганиш, фарзандларини диний тарбия билан улғайтириш, масжидлар, мадрасалар ва исломий таълим муассасаларини очиш имконини яратди. Буларнинг барчаси — истиқлол мевалари ҳисобланади.

Бироқ буларнинг қадрини билмасак, заифлашиши мумкин. Шунинг учун ҳам, ҳар бир имом ва мусулмон бу неъматни қадрлашга, унинг устуворлигини ёшларга ўргатишга бурчли.

 Истиқлол — Аллоҳнинг неъматидир, уни асраш фарздир

Истиқлол — тарихий зафар эмас, балки келажак учун ижтимоий ва маънавий синовдир. Уни асраш учун Қуръон ва Суннатга таянган ҳолда, илм ва ахлоқ билан яшаш керак. Ҳар биримиз: Ватанни яхши кўриш (ҳадис: “Ватанни севиш — иймондандир”)

Ислом ахлоқини ёшларга ўргатиш, илм, меҳнат ва шукр орқали тараққиётга ҳисса қўшишга интилишимиз керак.

  Шундагина истиқлол мевалари кўпаяди ва орзуларимиз амалга ошади.

 Аллоҳ таоло юртимизга тинчлик, мусулмонларига бирдамлик ва истиқлолни мустаҳкам сақлаш учун иймон, илм ва сабр-матонат ато этсин. Омин.

Манбалар асосида тайёрланди
Ғиёсиддин Тожимирзаев,
Учқўрғон туман “Байтул муқаддас” жоме 
масжиди имом-хатиби