Ислом дини сизу бизларни бир бирларимизга ёрдам кўрсатиш, хол ахвол сўраб туришимизга буюради. 

Ҳадиси шарифларда эса Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам кўп ўринларда эҳтиёжманд кишиларга ёрдамлашиш, беморларни зиёрат қилишга тарғиб қилганлар. Қуйидаги ҳадисда айтадилар.

قال رسولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم مَن عادَ مريضاً لَمْ يَزَلْ في خُرْفَةِ الجنَّةِ، قيلَ: يا رسولَ اللهِ وما خُرْفَةُ الجنةِ؟ قالَ: جَنَاهَا  رواه مسلم.

Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи васаллам): “Ким бир беморни кўргани борса, то қайтгунича жаннатнинг хурфасида бўлур”, дедилар. “Ё Аллоҳнинг Расули, жаннатнинг хурфаси недир?” дейилган эди. У зот: “Боғидир”, дедилар (Имом Муслим ривояти).

Киши бемор биродарини зиёрат қилиб, уни кўнглини кўтариши, жаннат боғида сайр этгани кабидир.

عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ: مَنْ نَفَّسَ عَنْ مُسْلِمٍ كُرْبَةً مِنْ كُرَبِ الدُّنْيَا, نَفَّسَ اللَّهُ عَنْهُ كُرْبَةً مِنْ كُرَبِ ي

َوْمِ الْقِيَامَةِ، وَمَنْ يَسَّرَ عَلَى مُعْسِرٍ, يَسَّرَ اللَّهُ عَلَيْهِ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ، وَمَنْ سَتَرَ عَلَى مُسْلِمٍ, سَتَرَ اللَّهُ عَلَيْهِ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ، وَاللَّهُ فِي عَوْنِ الْعَبْدِ مَا كَانَ الْعَبْدُ فِي عَوْنِ أَخِيهِ. رواه أبُو دَاوُد

Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам айтадилар: “Ким бир мусулмоннинг дунёдаги ғам-ташвишни кетказса, Аллоҳ ундан қиёмат кунида ғамлардан бир ғам-ташвишни кетказади. Кимки, қийналган кишига енгиллик қилса, Аллоҳ унга дунё ва оғиратда енгиллик қилади. Ким бир мусулмоннинг айбини беркитса, Аллоҳ унинг дунё ва охиратда айбини беркитади. Модомики, банда биродарининг ёрдамида бўлар экан, Аллоҳ ушбу банданинг ёрдамида бўлади”.  (Абу Довуд ривояти)          

Мазкур ҳадис шарҳида Ибн Дақиқул Ийд раҳматуллоҳи алайҳ айтади: “Бу буюк ҳадис ўзида турли илмлар, қоидалар ва одобларни жамлаган. Унда имкони борича илми, моли, ёрдами, фойдали ишораси, насиҳати ёки бошқа жиҳатлар билан мўминларнинг эҳтиёжларини қондирувчи кишига башорат ва билдиришлар бор”.

Ҳадисдан кўриниб турибдики, ҳар бир яхши амалнинг мукофоти ўз жинсидан бўлади. Ким қандай хайрли амал қилса, Аллоҳ таоло дунёю-охиратда унинг мисли билан мукофотлайди.

Жисмида беморлиги бор кишилар ичида энг кўп ёрдамга муҳтожроқ киши кўзи ожизлардир. Муҳаддис уламолар Набий соллаллоҳу алайҳи васалламнинг уларга қанчалик эътибор қилганликларини кўрсатиб, китобларида қуйидаги ҳадисларни келтирганлар.

عَنِ ابْنِ عُمَرَ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: «مَنْ قَادَ أَعْمَى أَرْبَعِينَ خُطْوَةً وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ» اخرجه بهذا اللفظ أبو يعلى الموصلى في مسنده

          Ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади: Набий соллаллоҳу алайҳ ва саллам айтадилар: “Ким бир кўзи ожизни қирқ қадам етакласа, унга жаннат вожиб бўлади” дедилар.

Абу Яъло Мусилий ушбу лафз билан Муснадида келтирган"

Демак қўлимиздан келганча ногиронларга ёрдам кўрсатиш катта савоб эканини унитмаслигимиз керак. 

Нуруллоҳ Имамов,
Тўрақўрғон тумани “Хонақоҳ” жоме 
масжиди имом хатиби.